تجهيزات ارتودنسي دندان كه معمولاً به عنوان بريس شناخته مي‌شوند، در واقع براكت‌هاي كوچكي هستند كه با استفاده از سيم‌هاي كوچك انعطاف پذير روي دندان قرار مي‌گيرند. اين سيم‌هاي كوچك نيروي كمي روي دندان‌ها وارد مي‌كنند؛ سيم‌ها با توجه به ماهيت طبيعي خود تمايل به صاف شدن دارند و در نتيجه دندان‌ها با آن‌ها حركت مي‌كنند. هنگامي كه يك نيروي كم روي دندان فشار وارد مي‌كند، در قسمت تنش يا محلي كه كشيده مي‌شود، استخوان جديد، رباط و سيمان تشكيل مي‌شوند. در قسمت فشار، سلول‌ها استخوان و رباط را برداشته و اجازه مي‌دهند كه دندان حركت كند. انكوريج در اصطلاح ارتودنسي مي‌تواند به عنوان مقاومت در برابر حركت دندان تعريف شود، درست مانند يك لنگر كه براي ايستادن قايق از حركت از آن استفاده مي‌شود.
ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت
دستگاه انكوريج موقت شامل ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت‌هايي (تكيه گاه) هستند كه به طور موقت در استخوان فك قرار مي‌گيرند تا به عنوان واحدهاي انكوريج غير متحرك براي تسهيل حركت دندان استفاده شوند و پس از آن مي‌توانند برداشته شوند. ميني ايمپلنت‌ها يا تكيه گاه‌هاي موقت كاملاً كوچك هستند و مي‌توان آن‌ها را با استفاده از بيهوشي موضعي ساده (نقاط بي حسي در ناحيه تحت درمان) قرار داد و به اين ترتيب ناراحتي و درد بسيار كمتري ايجاد كرد. برخلاف ايمپلنت دندان كه با استفاده از اتصال به خود استخوان نصب مي‌گردند، ميني ايمپلنت‌ها يا ميني اسكرو با استفاده از يك قفل مكانيكي يا اتصال با استخوان‌هاي اطراف نگه داشته مي‌شوند. ميني ايمپلنت‌ها به طور خود بخود ثابت مي‌شوند و با استفاده از يك درايور كوچك در محل خود قرار مي‌گيرند. دستگاه‌هاي انكوريج موقت داراي اتصال بسيار نزديك اسكرو با استخوان هستند كه براي ثابت ماندن آن‌ها اين امر بسيار ضروري است. دستگاه‌هاي انكوريج موقت هزينه كمتري دارند و استفاده از آن‌ها راحت‌تر از ايمپلنت‌هاي دنداني معمول است، نصب آن‌ها زمان بر نيست و برداشتن آن‌ها ساده است. اين دستگاه‌ها اساساً مي‌توانند براي اصلاح موقعيت‌هاي اسكلتي (فك) و مشكلات مربوط به موقعيت دندان (دندان) مورد استفاده قرار بگيرند. متخصصين ارتودنسي كه از دستگاه‌هاي انكوريج موقت استفاده مي‌كنند، درك دقيقي از مكاني كه اين دستگاه‌ها بايد قرار داده شوند، دارند. همچنين متخصصين جراح دهان، متخصص ايمپلنت و بعضي از دندانپزشكان عمومي كه دورهٔ آموزشي ويژه‌اي را در خصوص درمان جراحي گذرانده‌اند عموماً داراي مهارت و تجربه و راحت‌تر در قرار دادن و كار گذاشتن دستگاه‌هاي انكوريج موقت دارند. به طور كلي، قرار دادن دستگاه بايد با همكاري بين متخصص ارتودنسي و جراح براي ايجاد موقعيت و قرار دادن صحيح انجام گردد. استفاده از ميني ايمپلنت‌هايي مانند دستگاه‌هاي انكوريج موقت يك تكنولوژي در حال توسعه است. دستگاه‌هاي انكوريج موقت در حال تبديل شدن به بخشي ضروري از درمان ارتودنسي هستند زيرا موجب ايجاد حركات دقيق با موقعيت مناسب و قابل پيش بيني دندان با استفاده از واحدهاي انكور غير متحرك مي‌شوند.
تجهيزات ارتودنسي دندان كه معمولاً به عنوان بريس شناخته مي‌شوند، در واقع براكت‌هاي كوچكي هستند كه با استفاده از سيم‌هاي كوچك انعطاف پذير روي دندان قرار مي‌گيرند. اين سيم‌هاي كوچك نيروي كمي روي دندان‌ها وارد مي‌كنند؛ سيم‌ها با توجه به ماهيت طبيعي خود تمايل به صاف شدن دارند و در نتيجه دندان‌ها با آن‌ها حركت مي‌كنند. هنگامي كه يك نيروي كم روي دندان فشار وارد مي‌كند، در قسمت تنش يا محلي كه كشيده مي‌شود، استخوان جديد، رباط و سيمان تشكيل مي‌شوند. در قسمت فشار، سلول‌ها استخوان و رباط را برداشته و اجازه مي‌دهند كه دندان حركت كند. انكوريج در اصطلاح ارتودنسي مي‌تواند به عنوان مقاومت در برابر حركت دندان تعريف شود، درست مانند يك لنگر كه براي ايستادن قايق از حركت از آن استفاده مي‌شود.
ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت
دستگاه انكوريج موقت شامل ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت‌هايي (تكيه گاه) هستند كه به طور موقت در استخوان فك قرار مي‌گيرند تا به عنوان واحدهاي انكوريج غير متحرك براي تسهيل حركت دندان استفاده شوند و پس از آن مي‌توانند برداشته شوند. ميني ايمپلنت‌ها يا تكيه گاه‌هاي موقت كاملاً كوچك هستند و مي‌توان آن‌ها را با استفاده از بيهوشي موضعي ساده (نقاط بي حسي در ناحيه تحت درمان) قرار داد و به اين ترتيب ناراحتي و درد بسيار كمتري ايجاد كرد. برخلاف ايمپلنت دندان كه با استفاده از اتصال به خود استخوان نصب مي‌گردند، ميني ايمپلنت‌ها يا ميني اسكرو با استفاده از يك قفل مكانيكي يا اتصال با استخوان‌هاي اطراف نگه داشته مي‌شوند. ميني ايمپلنت‌ها به طور خود بخود ثابت مي‌شوند و با استفاده از يك درايور كوچك در محل خود قرار مي‌گيرند. دستگاه‌هاي انكوريج موقت داراي اتصال بسيار نزديك اسكرو با استخوان هستند كه براي ثابت ماندن آن‌ها اين امر بسيار ضروري است. دستگاه‌هاي انكوريج موقت هزينه كمتري دارند و استفاده از آن‌ها راحت‌تر از ايمپلنت‌هاي دنداني معمول است، نصب آن‌ها زمان بر نيست و برداشتن آن‌ها ساده است. اين دستگاه‌ها اساساً مي‌توانند براي اصلاح موقعيت‌هاي اسكلتي (فك) و مشكلات مربوط به موقعيت دندان (دندان) مورد استفاده قرار بگيرند. متخصصين ارتودنسي كه از دستگاه‌هاي انكوريج موقت استفاده مي‌كنند، درك دقيقي از مكاني كه اين دستگاه‌ها بايد قرار داده شوند، دارند. همچنين متخصصين جراح دهان، متخصص ايمپلنت و بعضي از دندانپزشكان عمومي كه دورهٔ آموزشي ويژه‌اي را در خصوص درمان جراحي گذرانده‌اند عموماً داراي مهارت و تجربه و راحت‌تر در قرار دادن و كار گذاشتن دستگاه‌هاي انكوريج موقت دارند. به طور كلي، قرار دادن دستگاه بايد با همكاري بين متخصص ارتودنسي و جراح براي ايجاد موقعيت و قرار دادن صحيح انجام گردد. استفاده از ميني ايمپلنت‌هايي مانند دستگاه‌هاي انكوريج موقت يك تكنولوژي در حال توسعه است. دستگاه‌هاي انكوريج موقت در حال تبديل شدن به بخشي ضروري از درمان ارتودنسي هستند زيرا موجب ايجاد حركات دقيق با موقعيت مناسب و قابل پيش بيني دندان با استفاده از واحدهاي انكور غير متحرك مي‌شوند.
اطلاعاتی درباره قیمت لمینت دندان