عمل فک برای درمان بیمارانی استفاده می‌شود که با مشکلات خاص در ناحیه صورت خود مواجه بوده و این مشکلات با استفاده از روش‌های درمان ارتودنسی به تنهایی قابل درمان نباشند. به این ترتیب متخصص ارتودنسی و جراح دهان و فک از نزدیک با یکدیگر کار کرده و بر این اساس درباره مناسب بودن این روش درمانی برای فرد تصمیم گیری می‌نمایند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر ایجاد این شرایط می‌تواند مربوط به ویژگی‌های ذاتی یا ژنتیک همچون توسعه غیر کافی یا رشد بیش از حد اسکلت در محل فک و استخوان‌های صورت باشد. علاوه بر این آسیب دیدگی و نقص مادرزادی نیز می‌تواند بر مشکلات فک و هماهنگی آن با سایر اجزای صورت تاثیر داشته باشد.
بعضی از شرایطی که ممکن است نشان دهنده نیاز فرد به استفاده از عمل جراحی فک یا جراحی ارتوگناتیک باشد به شرح زیر می‌باشند:
باز بودن بیش از حد فضای بین دندان‌ها (این فضا نشان دهنده فاصله بین دندان‌های بالا و پایین در هنگام بسته شدن دهان می‌باشد)
- آسیب دیدگی‌های صورت یا نقص مادرزادی
- عقب رفتگی چانه
- جلو آمدگی فک
- ناتوانی در ارتباط با روی هم قرار دادن مناسب لب‌ها بر روی یکدیگر
- کوچک بودن بیش از حد فک بالا
- ظاهر شدن بخش زیادی از لثه در هنگام خندیدن (لبخند لثه‌ای)
چه زمان لازم است از عمل جراحی ارتوگناتیک استفاده شود؟
افراد در سنین بین 18 تا 45 سالگی بهترین گزینه برای استفاده از این عمل جراحی هستند. این عمل جراحی می‌بایست در بهترین حالت پس از سن 18 سالگی انجام شود تا از توقف رشد فک فرد اطمینان حاصل شده باشد. با این وجود، این عمل جراحی ممکن است در موارد نادر بر روی کودکان زیر 18 سال نیز انجام می‌شود. در حقیقت در حالت عادی برای افراد زیر 18 سال از روش‌های درمانی ارتودنسی و اصلاح وضعیت فک استفاده می‌شود و فقط زمانی برای این افراد از عمل جراحی فک می‌توان استفاده کرد که درمان‌های ارتودنسی به خاطر شدت مشکلات اسکلتی از اثربخشی لازم برخوردار نباشند. همچنین توجه داشته باشید وضعیت کلی سلامتی فرد و شرایط وی (و نه سن بیمار)، اولین پارامتر تعیین کننده در هنگام بررسی لزوم استفاده از جراحی فک بر روی افراد بزرگسال می‌باشد.
عمل فک برای درمان بیمارانی استفاده می‌شود که با مشکلات خاص در ناحیه صورت خود مواجه بوده و این مشکلات با استفاده از روش‌های درمان ارتودنسی به تنهایی قابل درمان نباشند. به این ترتیب متخصص ارتودنسی و جراح دهان و فک از نزدیک با یکدیگر کار کرده و بر این اساس درباره مناسب بودن این روش درمانی برای فرد تصمیم گیری می‌نمایند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر ایجاد این شرایط می‌تواند مربوط به ویژگی‌های ذاتی یا ژنتیک همچون توسعه غیر کافی یا رشد بیش از حد اسکلت در محل فک و استخوان‌های صورت باشد. علاوه بر این آسیب دیدگی و نقص مادرزادی نیز می‌تواند بر مشکلات فک و هماهنگی آن با سایر اجزای صورت تاثیر داشته باشد.
بعضی از شرایطی که ممکن است نشان دهنده نیاز فرد به استفاده از عمل جراحی فک یا جراحی ارتوگناتیک باشد به شرح زیر می‌باشند:
باز بودن بیش از حد فضای بین دندان‌ها (این فضا نشان دهنده فاصله بین دندان‌های بالا و پایین در هنگام بسته شدن دهان می‌باشد)
- آسیب دیدگی‌های صورت یا نقص مادرزادی
- عقب رفتگی چانه
- جلو آمدگی فک
- ناتوانی در ارتباط با روی هم قرار دادن مناسب لب‌ها بر روی یکدیگر
- کوچک بودن بیش از حد فک بالا
- ظاهر شدن بخش زیادی از لثه در هنگام خندیدن (لبخند لثه‌ای)
چه زمان لازم است از عمل جراحی ارتوگناتیک استفاده شود؟
افراد در سنین بین 18 تا 45 سالگی بهترین گزینه برای استفاده از این عمل جراحی هستند. این عمل جراحی می‌بایست در بهترین حالت پس از سن 18 سالگی انجام شود تا از توقف رشد فک فرد اطمینان حاصل شده باشد. با این وجود، این عمل جراحی ممکن است در موارد نادر بر روی کودکان زیر 18 سال نیز انجام می‌شود. در حقیقت در حالت عادی برای افراد زیر 18 سال از روش‌های درمانی ارتودنسی و اصلاح وضعیت فک استفاده می‌شود و فقط زمانی برای این افراد از عمل جراحی فک می‌توان استفاده کرد که درمان‌های ارتودنسی به خاطر شدت مشکلات اسکلتی از اثربخشی لازم برخوردار نباشند. همچنین توجه داشته باشید وضعیت کلی سلامتی فرد و شرایط وی (و نه سن بیمار)، اولین پارامتر تعیین کننده در هنگام بررسی لزوم استفاده از جراحی فک بر روی افراد بزرگسال می‌باشد.
سفر پرماجرای لاغری با اسلیو معده: آگاهی، کلید عبور از چالش ها