دندانپزشكي

پایان درمان ارتودنسی ثابت

پس از پایان درمان ارتودنسی ثابت و برداشتن دستگاهها (براکتها)، درمان ارتودنسی به پایان نمی رسد بلکه مرحله دوم و بسیار مهم درمان که مرحله نگهداری(Retention) نام دارد آغاز می گردد.

کاربرد دستگاههای نگهدارنده یا ریتینر (Retainer) الزامی است. زیرا :

۱- در دوره درمان ارتودنسی ثابت نیروهایی به بافت های لثه ای و دندان ها وارد میشود تا دندانها به موقعیت ایده آل جابجا گردند.

پس از پایان درمان، این بافت ها برای سازماندهی مجدد (Reorganization) نیاز به زمان و حمایت دارند.

۲- بعد از پایان درمان، دندان ها در موقعیت جدیدی قرار می گیرند که برای آنها بیگانه است و تمایل به بازگشت به حالت اولیه (Relapse) دارند.

۳- در کودکان و نوجوانان، ادامه رشد فکین می تواند احتمال بی نظمی دندانها را افزایش می دهد، این مساله

بیشتر در ناحیه جلویی فک پایین رخ می دهد.

در کنار کاربرد نگهدارنده های ارتودنسی،

بیمار باید پس از برداشتن دستگاه جهت کنترل پوسیدگی ها یا مشکلات لثه احتمالی به دندانپزشک خانوادگی خود مراجعه کند.

بیمار در هنگام مراجعه به دندانپزشکی باید همواره دستگاه ارتودنسی نگهدارنده را همراه داشته باشد.

زیرا ترمیم یا سایر اقدامات دندانپزشکی می تواند در قرارگیری مجدد نگهدارنده ها اختلال ایجاد کند.

نگهدارنده ها انواع مختلفی دارند. طراحی نوع این نگه دارنده ها بر اساس طرح درمان بیمار بوده و توسط متخصص ارتودنسی( ارتودنسی ثابت ، ارتودنسی متحرک ، ارتودنسی نامرئی ) به لابراتوار سفارش داده می شود. دستگاههای نگهدارنده (ریتینرها) به طور کلی ۲ نوع دارند: نگهدارنده ثابت و متحرک

بیشتر بخوانید : هزینه ارتودنسی چه قدر است ؟

زمانبندی استفاده از نگهدارنده ها:

شرایط و زمان استفاده از نگهدارنده ها توسط متخصص ارتودنسی تعیین می گردد.

این مساله بسته به نوع مشکل دندانی، سن بیمار و … متفاوت است.

همانطور که از نام ” نگهدارنده ثابت” استنباط می شود، همواره روی دندانها قرار دارد و برداشته یا گذاشته نمی شود.

این نگهدارنده معمولا برای سالها باید بر روی دندانها باشد.

زمانبندی معمول و روتین نگهدارنده های متحرک به این شرح است :

شش ماه اول تمام وقت (۲۴ ساعت شبانه روز) بجز زمان غذا خوردن و مسواک زدن

شش ماه دوم نیمه وقت (شبانه یا ۱۲ ساعت در روز).

توصیه می گردد بعد از سال اول هم نگهدارنده متحرک با زمان کوتاهتر بکار رود.

دکتر برهمن سبزواری کاربرد یک شب در میان یا سه شب در هفته را توصیه می کند.

زیرا امکان جابجایی و حرکت دندان ها به دلیل تغییرات طبیعی در سالهای بعدی نیز وجود دارد.

نگهدارنده ها وظیفه حفظ موقعیت دندان ها و ثبات آنها را بر عهده دارند.

بنابراین استفاده طولانی مدت از آنها پس از پایان درمان ارتودنسی ثابت مفید و موثر است.

منبع : orthodr

پایان درمان ارتودنسی ثابت

پس از پایان درمان ارتودنسی ثابت و برداشتن دستگاهها (براکتها)، درمان ارتودنسی به پایان نمی رسد بلکه مرحله دوم و بسیار مهم درمان که مرحله نگهداری(Retention) نام دارد آغاز می گردد.

کاربرد دستگاههای نگهدارنده یا ریتینر (Retainer) الزامی است. زیرا :

۱- در دوره درمان ارتودنسی ثابت نیروهایی به بافت های لثه ای و دندان ها وارد میشود تا دندانها به موقعیت ایده آل جابجا گردند.

پس از پایان درمان، این بافت ها برای سازماندهی مجدد (Reorganization) نیاز به زمان و حمایت دارند.

۲- بعد از پایان درمان، دندان ها در موقعیت جدیدی قرار می گیرند که برای آنها بیگانه است و تمایل به بازگشت به حالت اولیه (Relapse) دارند.

۳- در کودکان و نوجوانان، ادامه رشد فکین می تواند احتمال بی نظمی دندانها را افزایش می دهد، این مساله

بیشتر در ناحیه جلویی فک پایین رخ می دهد.

در کنار کاربرد نگهدارنده های ارتودنسی،

بیمار باید پس از برداشتن دستگاه جهت کنترل پوسیدگی ها یا مشکلات لثه احتمالی به دندانپزشک خانوادگی خود مراجعه کند.

بیمار در هنگام مراجعه به دندانپزشکی باید همواره دستگاه ارتودنسی نگهدارنده را همراه داشته باشد.

زیرا ترمیم یا سایر اقدامات دندانپزشکی می تواند در قرارگیری مجدد نگهدارنده ها اختلال ایجاد کند.

نگهدارنده ها انواع مختلفی دارند. طراحی نوع این نگه دارنده ها بر اساس طرح درمان بیمار بوده و توسط متخصص ارتودنسی( ارتودنسی ثابت ، ارتودنسی متحرک ، ارتودنسی نامرئی ) به لابراتوار سفارش داده می شود. دستگاههای نگهدارنده (ریتینرها) به طور کلی ۲ نوع دارند: نگهدارنده ثابت و متحرک

بیشتر بخوانید : هزینه ارتودنسی چه قدر است ؟

زمانبندی استفاده از نگهدارنده ها:

شرایط و زمان استفاده از نگهدارنده ها توسط متخصص ارتودنسی تعیین می گردد.

این مساله بسته به نوع مشکل دندانی، سن بیمار و … متفاوت است.

همانطور که از نام ” نگهدارنده ثابت” استنباط می شود، همواره روی دندانها قرار دارد و برداشته یا گذاشته نمی شود.

این نگهدارنده معمولا برای سالها باید بر روی دندانها باشد.

زمانبندی معمول و روتین نگهدارنده های متحرک به این شرح است :

شش ماه اول تمام وقت (۲۴ ساعت شبانه روز) بجز زمان غذا خوردن و مسواک زدن

شش ماه دوم نیمه وقت (شبانه یا ۱۲ ساعت در روز).

توصیه می گردد بعد از سال اول هم نگهدارنده متحرک با زمان کوتاهتر بکار رود.

دکتر برهمن سبزواری کاربرد یک شب در میان یا سه شب در هفته را توصیه می کند.

زیرا امکان جابجایی و حرکت دندان ها به دلیل تغییرات طبیعی در سالهای بعدی نیز وجود دارد.

نگهدارنده ها وظیفه حفظ موقعیت دندان ها و ثبات آنها را بر عهده دارند.

بنابراین استفاده طولانی مدت از آنها پس از پایان درمان ارتودنسی ثابت مفید و موثر است.

منبع : orthodr