در برخی موارد، استخوان محل ایمپلنت، کیفیت و سایز مناسبی نداشته و نمی‌تواند از ایمپلنت محافظت کند. این مشکل ممکن است در در اثر آناتومی خاص بدن فرد، وارد شدن یک آسیب یا افتادن دندان و خالی ماندن جای آن برای مدت طولانی ایجاد شده باشد. به هر حال، معمولا مشکل استخوان با پیوند هم زمان استخوان در هنگام انجام ایمپلنت دندان برطرف می‌گردد. شرایط خاص هر فرد تعیین کننده‌ی نوع پیوند استخوان مورد استفاده برای فرد خواهد بود، اما معمولا اگر پیوند استخوان هم زمان با نصب ایمپلنت انجام شود، پزشک از مواد مخصوصی برای کمک به استخوان در نگه داشتن ایمپلنت استفاده می‌کند.
بالا بردن سینوس
گاهی اگر از زاویه عمودی نگاه کنیم میببنیم که بیماران استخوان قسمت سینوس‌ها را از دست داده‌اند (استخوان سمت راست و چپِ مولارهای بالا). از بین رفتن این استخوان‌ها علل مختلفی دارد اما معمولا در اثر " پنوماتیزیشن (گسترش سلول‌های هوایی)"، یا "پایین آمدن" سینوس‌ها در اثر افتادن دندان اتفاق می‌افتد. زمانی که دندان‌های این قسمت‌ها بیفتند، به مرور زمان سینوس‌ها پایین آمده، محدود شده و نهایتا مانع نصب ایمپلنت دندان می‌شود. برای رفع مشکل استخوان در این قسمت‌ها و ایجاد امکان نصب ایمپلنت در این بیماران از "بالا بردن" سینوس یا پیوند استخوان استفاده می‌شود. با توجه به میزان از دست رفتگی استخوان، می‌توان این عمل را قبل یا هم زمان با نصب ایمپلنت انجام داد.
ساخت دندان‌های جایگزین
قرار دادن روکش روی ایمپلنت‌های دندان نیاز به چند جلسه مراجعه به دندان‌پزشک عمومی دارد. پس از اتمام دوره‌ی بازسازی استخوان، دندان‌پزشک یک پست متصل کننده کوچک، به نام اباتمنت به هر ایمپلنت متصل می‌کند. در نهایت دندان‌های دائمی جایگزین به اباتمنت‌ها متصل می‌شوند. قرار دادن این پست، یا اباتمنت، اغلب توسط دندان‌پزشک ترمیمی انجام می‌شود اما می‌تواند در مطب و توسط دندان‌پزشک عمومی نیز انجام شود. سپس دندان‌پزشک قالب‌هایی از دندان‌ها و اباتمنت‌ها تهیه کرده، معمولا دندان‌های جایگزین موقت برای بیمار قرار داده، رنگ مناسب برای دندان‌های جایگزین را انتخاب کرده و آنها را امتحان می‌کند که به خوبی بر روی محل قرار گرفته و با آن منطبق باشند. در حین مراجعات، تکنسین آزمایشگاه دندان‌های جایگزین دایمی و ساختارهای زیرین که به ایمپلنت متصل می‌شوند را خواهند ساخت.
بیشتر بخوانید :
در برخی موارد، استخوان محل ایمپلنت، کیفیت و سایز مناسبی نداشته و نمی‌تواند از ایمپلنت محافظت کند. این مشکل ممکن است در در اثر آناتومی خاص بدن فرد، وارد شدن یک آسیب یا افتادن دندان و خالی ماندن جای آن برای مدت طولانی ایجاد شده باشد. به هر حال، معمولا مشکل استخوان با پیوند هم زمان استخوان در هنگام انجام ایمپلنت دندان برطرف می‌گردد. شرایط خاص هر فرد تعیین کننده‌ی نوع پیوند استخوان مورد استفاده برای فرد خواهد بود، اما معمولا اگر پیوند استخوان هم زمان با نصب ایمپلنت انجام شود، پزشک از مواد مخصوصی برای کمک به استخوان در نگه داشتن ایمپلنت استفاده می‌کند.
بالا بردن سینوس
گاهی اگر از زاویه عمودی نگاه کنیم میببنیم که بیماران استخوان قسمت سینوس‌ها را از دست داده‌اند (استخوان سمت راست و چپِ مولارهای بالا). از بین رفتن این استخوان‌ها علل مختلفی دارد اما معمولا در اثر " پنوماتیزیشن (گسترش سلول‌های هوایی)"، یا "پایین آمدن" سینوس‌ها در اثر افتادن دندان اتفاق می‌افتد. زمانی که دندان‌های این قسمت‌ها بیفتند، به مرور زمان سینوس‌ها پایین آمده، محدود شده و نهایتا مانع نصب ایمپلنت دندان می‌شود. برای رفع مشکل استخوان در این قسمت‌ها و ایجاد امکان نصب ایمپلنت در این بیماران از "بالا بردن" سینوس یا پیوند استخوان استفاده می‌شود. با توجه به میزان از دست رفتگی استخوان، می‌توان این عمل را قبل یا هم زمان با نصب ایمپلنت انجام داد.
ساخت دندان‌های جایگزین
قرار دادن روکش روی ایمپلنت‌های دندان نیاز به چند جلسه مراجعه به دندان‌پزشک عمومی دارد. پس از اتمام دوره‌ی بازسازی استخوان، دندان‌پزشک یک پست متصل کننده کوچک، به نام اباتمنت به هر ایمپلنت متصل می‌کند. در نهایت دندان‌های دائمی جایگزین به اباتمنت‌ها متصل می‌شوند. قرار دادن این پست، یا اباتمنت، اغلب توسط دندان‌پزشک ترمیمی انجام می‌شود اما می‌تواند در مطب و توسط دندان‌پزشک عمومی نیز انجام شود. سپس دندان‌پزشک قالب‌هایی از دندان‌ها و اباتمنت‌ها تهیه کرده، معمولا دندان‌های جایگزین موقت برای بیمار قرار داده، رنگ مناسب برای دندان‌های جایگزین را انتخاب کرده و آنها را امتحان می‌کند که به خوبی بر روی محل قرار گرفته و با آن منطبق باشند. در حین مراجعات، تکنسین آزمایشگاه دندان‌های جایگزین دایمی و ساختارهای زیرین که به ایمپلنت متصل می‌شوند را خواهند ساخت.
بیشتر بخوانید :
سنگ کلیه: دردسر کوچک، درد بزرگ!