به مجموع تمام دستگاه های ثابت، بریس ارتودنسی گفته می شود. یک بریس ارتودنسی از اجزای مختلفی تشکیل شده است که برخی از آن ها نقش پررنگ و فعالی در طی درمان دارند و برخی دیگر به اصلاح غیر فعال هستند و به صورت ثابت تا انهتای درمان جابجا نمی شوند بلکه کاملا به دندان ها اتصال دارند.
اجزای تشکیل دهنده هر بریس ارتودنسی ثابت بسته به توانایی تولید میزان نیرو جهت جابجایی دندان ها یا انواع حرکت دندان ها می توانند از دو نوع زیر باشند:
1. اجزای فعال یا اکتیو ارتودنسی ثابت (Active)
به تمام اجزایی که توسط متخصص ارتودنسی تنظیم می شوند و نقش مهمی در روند درمان دارند. این اجزاء عبارتند از:
سیم ارتودنسی (سیم قوس دار یا Archwires): این سیم بین براکت های متصل شده به دندان ها عبور می کند و نیروی لازم جهت حرکت دندان ها را تامین می کند. زمانی که صحبت از سیم کشی ارتودنسی (اصطلاح عامیانه است) به میان می آید منظور همین آرچ وایر است.
جدا کننده، سپریتورها یا (Separator): برای ایجاد فاصله بین دندان های خلفی در ازدحام دندان ها
اسپرینگ ها (Springs): برای اتصال دو براکت با هم (و حتی اتصال براکت به مینی اسکرو ارتودنسی)
الاستیک ها و کش های ارتودنسی (Elastics): برای اتصال دو یا چند براکت قلابدار به هم به منظور حرکت دندان ها در جهات خاص
حتما بخوانید :
2. اجزای غیرفعال یا پسیو ارتودنسی (Passive)
این اجزاء تا پایان دوره درمان معمولا ثابت هستند و لنگری برای اجزای اکتیو در نظر گرفته می شوند:
بند ها (Bands): بند ارتودنسی را می توان نوعی براکت در نظر گرفت که به دو دندان های آسیاب خلفی متصل می شود و یک لنگ برای سیم ارتودنسی به شمار می رود.
براکت ها (Brackets): اصلی ترین بخش بریس ارتودنسی ثابت که به سطح جلو یا پشت دندان ها متصل می شوند
سیم های لیگاشور (Ligature wires): الاستیک ها که در رنگ های مختلفی تولیده شده و به خاطر آن ها واژه ارتودنسی رنگی به فرهنگ اصطلاحات ارتودنسی وارد شده، به دور براکت پیچیده می شوند و سیم محکم به براکت متصل می کنند.
اتصالات پشت دندان یا زبانی (Lingual attachment)
منبع : مجله ارتودنسی دندان
به مجموع تمام دستگاه های ثابت، بریس ارتودنسی گفته می شود. یک بریس ارتودنسی از اجزای مختلفی تشکیل شده است که برخی از آن ها نقش پررنگ و فعالی در طی درمان دارند و برخی دیگر به اصلاح غیر فعال هستند و به صورت ثابت تا انهتای درمان جابجا نمی شوند بلکه کاملا به دندان ها اتصال دارند.
اجزای تشکیل دهنده هر بریس ارتودنسی ثابت بسته به توانایی تولید میزان نیرو جهت جابجایی دندان ها یا انواع حرکت دندان ها می توانند از دو نوع زیر باشند:
1. اجزای فعال یا اکتیو ارتودنسی ثابت (Active)
به تمام اجزایی که توسط متخصص ارتودنسی تنظیم می شوند و نقش مهمی در روند درمان دارند. این اجزاء عبارتند از:
سیم ارتودنسی (سیم قوس دار یا Archwires): این سیم بین براکت های متصل شده به دندان ها عبور می کند و نیروی لازم جهت حرکت دندان ها را تامین می کند. زمانی که صحبت از سیم کشی ارتودنسی (اصطلاح عامیانه است) به میان می آید منظور همین آرچ وایر است.
جدا کننده، سپریتورها یا (Separator): برای ایجاد فاصله بین دندان های خلفی در ازدحام دندان ها
اسپرینگ ها (Springs): برای اتصال دو براکت با هم (و حتی اتصال براکت به مینی اسکرو ارتودنسی)
الاستیک ها و کش های ارتودنسی (Elastics): برای اتصال دو یا چند براکت قلابدار به هم به منظور حرکت دندان ها در جهات خاص
حتما بخوانید :
2. اجزای غیرفعال یا پسیو ارتودنسی (Passive)
این اجزاء تا پایان دوره درمان معمولا ثابت هستند و لنگری برای اجزای اکتیو در نظر گرفته می شوند:
بند ها (Bands): بند ارتودنسی را می توان نوعی براکت در نظر گرفت که به دو دندان های آسیاب خلفی متصل می شود و یک لنگ برای سیم ارتودنسی به شمار می رود.
براکت ها (Brackets): اصلی ترین بخش بریس ارتودنسی ثابت که به سطح جلو یا پشت دندان ها متصل می شوند
سیم های لیگاشور (Ligature wires): الاستیک ها که در رنگ های مختلفی تولیده شده و به خاطر آن ها واژه ارتودنسی رنگی به فرهنگ اصطلاحات ارتودنسی وارد شده، به دور براکت پیچیده می شوند و سیم محکم به براکت متصل می کنند.
اتصالات پشت دندان یا زبانی (Lingual attachment)
منبع : مجله ارتودنسی دندان
سنگ کلیه: دردسر کوچک، درد بزرگ!